Medytacja i kontemplacja są przedstawiane jako narzędzie pomocne nam w rozwoju naszych władz umysłowych i duchowych, a czasami nawet jako elementy psychoterapii. Różne rozumienie tych pojęć powoduje zamieszanie oraz często spore trudności w praktyce. Spróbujmy się zastanowić nad tymi różnicami  oraz sprecyzujmy czym są, a czym nie są, tak w rozumieniu Wschodu jak również Zachodu. Zacznijmy od tego, że łacińskie meditatio to zagłębianie się w myślach, rozważanie, namysł. Takie jest tradycyjne znaczenie tego słowa w naszej kulturze i tak jest w większości przypadków rozumiana czynność w ten sposób nazwana. Jednak gdy powiemy, że “chodzę na medytacje”, lub  “uczę się medytacji/medytować” to raczej nikt nie pomyśli, że dana osoba ćwiczy się w myśleniu. W takim wypadku raczej mamy na myśli ćwiczenia i praktyki pochodzące ze Wschodu, które w odróżnieniu od łacińskiego pojęcia opisują zachowania związane z oczyszczaniem umysłu z wrażeń i pojęć.