Jednak wiele osób (do których i ja niewątpliwie się zaliczam) szuka też dróg zrozumienia i poznania - również intelektualnego. Jest to tzw. "ścieżka głowy". Mieści ona w sobie zarówno rozważania natury teologicznej, jak i poszukiwania czysto ezoteryczne - oparte na rozwijaniu zdolności paranormalnych, badaniu praw natury i próby dotarcia do poziomów duchowych w oparciu o różne eksperymenty. Jest to również mistyczny sposób, ale jednak odległy od modlitwy i kontemplacji. Oczywiście mówiąc o ezoterycznym podejściu mam na myśli teurgię, czyli "magię" w rozumieniu Praracelsusa, ale i tak pogodzenie tych ścieżek rozwoju jest często bardzo trudne. Skłonność do obydwu powoduje pewnego rodzaju konflikt wewnętrzny, bo gdy korzystamy z obu możemy czuć się rozdarci, a z drugiej strony rezygnacja z jednej ze ścieżek może wywołać uczucie pewnego rodzaju pustki i niespełnienia.